Filmy lata 70., narkotyk

Młody Anthony Soprano dorasta w jednym z najbardziej burzliwych okresów w historii New Jersy. Staje się mężczyzną akurat wtedy, kiedy gangsterzy, rywalizujący z wszechmocną rodziną DiMeo, rzucają jej wyzwanie, pragnąc przejąć władzę nad rozdartym konfliktami rasowymi miastem. Zmieniające się czasy nie oszczędzają też ubóstwianego przez Anthony’ego wuja, Dickiego Moltisantiego, zmagającego się z kłopotami w życiu zawodowym i osobistym. To on właśnie sprawi, że podatny na wpływy nastoletni siostrzeniec stanie się potężnym szefem mafii, którego poznamy później jako Tony’ego Soprano.

Reżyser Peter Von Kant, podczas spotkania z przyjaciólką Sidonie poznaje Amira, w którym się zakochuje bez wzajemności.

Nowy Jork, późne lata 70. Jedna dziewczyna żyje na całego. Seks, pieniądze, szyk, sława... to wszystko jest w jej zasięgu. Pewnie porusza się po parkiecie, dumnie kroczy po wybiegu, patrzy na Ciebie z okładek magazynów. Jest boginią. Jest gwiazdą. Nazywa się Gia. Zbyt piękna by umrzeć. Zbyt dzika by żyć. Film oparty na tragicznym życiu pierwszej amerykańskiej supermodelki.

Film oparty na faktach. Rok 1965. Jim Morrison (Val Kilmer) zakłada grupę rockową The Doors, która bardzo szybko zdobywa popularność. Charyzmatyczny wokalista nadużywa jednak alkoholu i narkotyków. W jego zachowaniu oraz twórczości widoczna jest fascynacja śmiercią i dążenie do autodestrukcji.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Idol opowiada historię pojawienia się i upadku ery "glamrocka". Akcja filmu rozgrywa się we wczesnych latach 70-tych. Mityczny bóg rocka Brian Slade będąc u szczytu swojej sławy nagle znika. Jak w przypadku Obywatela Kane, film opowiedziany jest z punktu widzenia dziennikarza, który po latach próbuje odkryć tajemnicę co tak naprawdę stało się z Brianem Slade. Film przede wszystkim sławi prowokującą energię glam-rocka, a także ukazuje manipulację przemysłu muzycznego.

Stany Zjednoczone, rok 1973. Piętnastoletni William Miller jest wielkim fanem rocka i marzy, by zostać dziennikarzem muzycznym. Nie posiada się ze szczęścia, gdy wydawca prestiżowego magazynu "Rolling Stone" zleca mu napisanie reportażu z trasy koncertowej grupy Stillwater. Mimo sprzeciwu matki William postanawia wyruszyć w drogę, a niezwykła wyprawa staje się dla niego prawdziwą szkołą życia.

Błyskotliwa i jednocześnie przenikliwa opowieść o wielodzietnej rodzinie, w której jeden z synów odkrywa swe homoseksualne skłonności. Nie homoseksualizm jest tu jednak najważnieszy, to tylko punkt wyjścia do refleksji o tym, jaką drogą przez mękę potrafi być dorastanie jednostki nadwrażliwej i o tym, że tzw. normalna rodzina w tym bolesnym procesie wcale nie pomaga.

Komedia Woody'iego Allena (reżyser, scenariusz i główna rola). Właściciel sklepu ze zdrową żywnością zostaje poddany hibernacji. Do życia powraca 200 lat później, w roku 2173, ze zdumieniem stwierdzając, że Ziemia przekształciła się w olbrzymie państwo policyjne. W przystosowaniu się do nowej sytuacji pomaga bohaterowi nieobojętna mu, młoda, urocza poetka.

Lato w Nowym Jorku nigdy nie było bardziej upalne niż w 1977 roku - temperatura utrzymywała się niezmiennie powyżej 40 stopni Celsjusza. Działy się wtedy rzeczy wielkie i straszne. Na miasto spadła plaga kradzieży. Yankees wygrali mistrzostwa świata w baseballu. Trwało dyskotekowe szaleństwo, eksplodował punk rock. Noce spędzano w kultowych klubach 'Studio 54' i 'Plato's Retreat'. Ale kiedy nadchodziła noc, nadchodził też strach - w Nowym Jorku pojawił się psychopata, strzelający z rewolweru kaliber 44 do przypadkowych ludzi. Morderca, nazwany przez prasę "Syn Sama" ("Son of Sam"), dokonał serii potwornych mordów. Nowy Jork ogarnęła panika. Z właściwą sobie wirtuozerią Spike Lee tworzy panoramiczny obraz wydarzeń tamtego lata - lata Sama. "Mordercze lato" pokazuje, w jaki sposób pod wpływem morderstw Syna Sama dezintegruje się życie na Bronksie, zaufanie zmienia się w strach, a przyjaciele stają się wrogami. Film opowiada prawdziwą historię. "Stare, dobre czasy" - mówi z ironią i nostalgią na początku filmu legendarny dziennikarz Jimmy Breslin, wspominając Nowy Jork 1977 r., kiedy narkotyki i przemoc były wszechobecne, a całe miasto żyło w strachu przed Synem Sama. Breslin otrzymywał listy od Syna Sama, czyli Davida Berkowitza. Zanim jednak Berkowitz został złapany, zabił 6 osób i 7 ciężko ranił.