„Ága” w swojej prostocie jest obrazem bardzo nostalgicznym. Pozornie usypia czujność i pięknymi zdjęciami przynosi ukojenie, aby uderzyć przejmującą ciszą. przeczytaj recenzję

„Touch Me Not” jest gloryfikacją człowieczeństwa w każdej jego postaci. Zgodą na ułomność i niedoskonałość. Przyzwoleniem na emocjonalność. Nie jest bezbłędne, ale niepodważalnie potrzebne. przeczytaj recenzję

W „Krysztale” drzemie niewykorzystany potencjał. Historia DJ-ki indywidualistki to idealne tło dla szaleństw w zakresie formy. przeczytaj recenzję

„Z perspektywy Paryża” jest historią o wiecznie niezadowolonym francuskim chłopcu w wielkim mieście. Pod pretekstem zmagań reżyserskich przypomina zapomnianych klasyków i stare myśli filozoficzne. przeczytaj recenzję

Piąty sezon ciągnie nas emocjonalnie jeszcze bardziej w dół, jednocześnie zachowując swoje cechy charakterystyczne i wprowadzając nowości. przeczytaj recenzję

Oprócz gry aktorskiej niestety nie ma w tym filmie nic nadzwyczajnego, historia porwania i okupu jest jak na Asghara Farhadiego zbyt tendencyjna. przeczytaj recenzję

Mimo że film nosi znamiona biograficznego, bo oparty jest na książce Stallwortha, ja określiłabym go raczej jako czarną komedię którą traktujemy nie do końca serio. przeczytaj recenzję

(Sezon 2) Mimo bardzo obiecującego głównego wątku, fabularnie sezon drugi nie umywa się do pierwszego. przeczytaj recenzję

Wszystkie składowe może nie tworzą arcydzieła wszech czasów, ale na pewno plasują film na górnej półce w swoim gatunku, dla którego, notabene, może jest jeszcze jakaś nadzieja. przeczytaj recenzję

Odcinek jest oczywistym ukłonem w stronę fanów, którzy na niego czekali. Dostarcza tych samych emocji, co poprzednie serie, jednak ogląda się go ze świadomością, że to już koniec. przeczytaj recenzję