To tryptyk o dominacji i uległości, który wwierca się w ludzką psyche i wydobywa z niej tylko to, co najgorsze. Lanthimowski eksperyment w pełni się udał. przeczytaj recenzję

To kino z gatunku samoświadomego guilty pleasure, w które trzeba wejść i docenić nieco landszaftową konwencję (film śmieje się sam z siebie). przeczytaj recenzję

Magia tego filmu polega na tym, że niby nie dzieje się nic, a – w zależności od własnej interpretacji, a także wrażliwości – może dziać się wszystko. przeczytaj recenzję

Reżyser doszukuje się prozy życia w najmniej atrakcyjnych momentach życia swoich bohaterów. przeczytaj recenzję

Zahipnotyzowani przez Saltburn płyniemy, przeświadczeni, że mamy do czynienia z czymś naprawdę wyjątkowym. To szekspirowska noc letnia, która z początkowego snu prędko zamienia się w żywy koszmar. przeczytaj recenzję

Sztuka dla sztuki, film dla filmu, akcja jako pretekst dla Neesona walczącego o swoją ekranową rodzinę? W sumie raczej tak. przeczytaj recenzję

I chociaż film Mario Martone to przede wszystkim ekranizacja powieści o tym samym tytule (jej autorem jest Ermanno Rea), to fabuła przypomina też nieco prozę Leonardo Sciascii. przeczytaj recenzję

Podczas seansu liczymy na filmową deus ex machinę, ale ona nie nadchodzi, bo życie to nie bajka, a napis „happy end” nie pojawi się tuż przed napisami końcowymi. przeczytaj recenzję

„Ona jest miłością” to spokojny film obyczajowy poprowadzony w dwugłosie z dramatycznymi wstawkami. Punkt wyjściowy filmu Jamiego Adamsa jest zarazem sensowny, jak i bardzo ekscytujący. przeczytaj recenzję

„Blef doskonały” w żadnym wypadku nie jest filmem idealnym - nierzadko kuleją tam dialogi, a postaci są w większości jednowymiarowe. przeczytaj recenzję