Długo oczekiwana ekranizacja powieści Jerzego Kosińskiego wydanej w 1965 roku, w reżyserii Václava Marhoula, i pierwszy od 25 lat czeski film w weneckim konkursie głównym pozuje na arcydzieło, którym nie jest. przeczytaj recenzję

Prawda, którą Jones odkrywa w filmie, nikomu się nie podoba. A już na pewno nie drżącym o posadki zagranicznym dziennikarzom, odizolowanym od rzeczywistości w specjalnie dla nich stworzonej Moskwie, rozkołysanej i fałszywej jak film Baza Luhrmanna. przeczytaj recenzję

"Wszystkie nieprzespane noce" to nieślubne dziecko francuskiej Nowej Fali i reality show i nie warto psuć go chłodną analizą – lepiej po prostu mu się poddać, a wtedy może zapewnić lepszy odlot niż łapczywie wciągane na parapecie kreski. przeczytaj recenzję

Choć już za poprzednim stał ten reżyser, to dopiero teraz zrozumiał, o co tu chodzi, zrozumiał, że Wolverine to nie tyle dziecko Marvela, ile Sergia Leone, jest dobry, zły i brzydki, wszystko naraz, i dał mu film, na jaki zasługuje. przeczytaj recenzję

"Tamte dni, tamte noce" to przede wszystkim pochwała młodości, bo młodość może i nie zawsze wszystko gruntownie przemyśli, nie zawsze listę "za" i "przeciw" spisze, do wody skacze na główkę, a nie przy brzegu brodzi. przeczytaj recenzję

Film Panahiego nie ma napisów końcowych – oficjalnie więc nie istnieje. W takiej sytuacji nie można pozbyć się wrażenia, że nawet Złoty Niedźwiedź to zaledwie nagroda pocieszenia. przeczytaj recenzję

„Kopciuszek” to rozkoszna konfekcja ze stajni Disneya. Nie zmieni świata, ale uczyni go na chwilę bardzo sympatycznym miejscem. przeczytaj recenzję

Premierowy pokaz filmu stanowił najbardziej oblegany seans podczas festiwalu w Berlinie – spragnieni taniej rozrywki dziennikarze łokciami torowali sobie drogę do kina. przeczytaj recenzję

„Mr. Holmes” do złudzenia przypomina klasyczny film biograficzny. Oglądając go bardzo łatwo zapomnieć o tym, że tak naprawdę opowiada o fikcyjnej postaci. przeczytaj recenzję

Ostatnie filmy Malicka mają w obsadzie coraz bardziej znane nazwiska i coraz mniej sensu. Zaprezentowany właśnie w Berlinie „Knight of Cups” nie stanowi wyjątku od tej nowej reguły. przeczytaj recenzję